Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια.

Ο πατέρας του, του έδωσε ενα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο. Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε λιγόστευε συνεχώς μέρα με την μέρα : είχε ανακαλύψει ότι είναι πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.

Τελικά έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν κάρφωσε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί.

Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του.

Οι μέρες πέρασαν και τελικά ο νεαρός μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά από το πεζοδρόμιο. Ο πατέρας τότε οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε :

<<Παιδί μου συμπεριφέρθηκες καλά αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή.>>

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου